Dziś wracam do domu ze Stichemi naszła mnie refleksja związana z tym jak i czego…

Dziś wracam do domu ze Stichem??i naszła mnie refleksja związana z tym jak i czego uczę moich studentów…?jak zostać dobrym terapeutą???Odpowiedź nie jest prosta, młodzi adepci fizjoterapii chcą: ćwiczyć, terapeutyzować manualnie, masować, robić przysiady perfekcyjnie techniczne.
Tak, tak, tak to jest oczywiście ważne ?️‍♂️??‍♂️i będzie bardzo ważne w ich warsztacie ale może na początku paraliżować i ograniczać ich kiedy zaczną myśleć metodami aniżeli właśnie obserwować, analizować a przede wszystkim rozmawiać i bawić się.
Praca z pacjentem z dzieckiem ??jest niczym innym jak rozmową, nawiązaniem kontaktu poznawaniem nowej osoby. Jeżeli tego nie będzie nie będzie porozumienia bo myśleć będziemy bardziej technicznie i na siłę proponować ćwiczenia zamiast tego do czego dziecko jest stworzone czyli do zabawy, śmiania się, biegania czy lepienia bałwana w zimie⛄️
Dlatego ucząc daję moim studentom czas aby przebywali z pacjentami nauczyli się bawić i czerpać z tego przyjemność !!!
Tak ma to być przyjemne również dla terapeuty…dzieci wyczuwają gdy jesteśmy zmeczeni, kiedy coś nas trapi wizyta nie musi przebiec zgodnie z naszymi oczekiwaniami…?samo przebywanie z dzieckiem uczy nas jego Świata. Świata do którego musimy nauczyć się otwierać drzwi a jest to nie lada wyzwanie zwłaszcza pracując w Klinice Neurologii gdzie przebywają najciężej chore dzieci…jest to chrzest bojowy dla moich studentów.
Uważam że tylko poprzez nawiązanie odpowiedniej relacji jesteśmy w stanie pracować/bawić się z dzieckiem…ekstremalnie rzadko miałem okazję prowadzić/badać dzieci przy ich krzyku czy proteście…taką też wyznaje filozofię że skuteczna fizjoterapia dzieci może odbywać tylko przy ich akceptacji i zgodzie ??
Dlatego ja codziennie staram się być dzieckiem i podróżuję dziś ze Stichem na którego w domu czeka już mój syn Konstanty. Odnajdujecie w sobie dzieci?❤️❤️❤️tego życzę Wam i moim studentom. Adam

Sprawdź mój profil na facebooku